Yeni Okulumuzu Sevdik

Ne kadar tembelim. Benden yazar filan olmazmış.
Blogumu açalı 5 ay oldu 5 ayda yazdığım yazıları toplasam iki elin parmaklarını geçmez.
Niye?
Çünkü ben yazamaktan ziyade konuşmayı severim.
Yazmak zül gelir. Konuşmak kolay.

Son yazımdan buyana neredeyse 3 ay geçmiş.
N'apmışım bu üç ayda?
Yaz geçmiş gitmiş, okullar açılmış , Aşkım yeni okuluna başlamış ve hafta sonu eve gelen anket sonucundan anladığım kadarıyla da okulunu sevmiş.
İşte bu güzel haber.
Geçtiğimiz yıl, 3 ay boyunca her gün Aşkım'ın okula gitmemek için döktüğü göz yaşlarını düşününce, hatta muhteşem haber.
Yeni okulunda eskisinden farklı ne yapıyorlar bilemiyorum. Ama okulda geçirilen süre daha uzun olduğu halde Aşkım ilk günden itibaren hevesle okula gidiyor. (aman maşallah diyeyim) Ne zaman tatil olacak diye sormuyor.
Biraz snob bir yaklaşım olacak belki ama düşünmeden edemiyorum. Acaba bu durum özel okul farkı mı? Geçen yıl devlet okulunda envai çeşit çocukla bir aradaydı. Bu yıl, (okulun da bir özelliği olarak) kendisi ile aynı sosyo-kültürel sınıftan çocuklarla birlikte. Dolayısı ile çatışma yaşamıyor.
Üfff! demin yazdığım cümleyi okuyunca çok kibirli buldum. Ama yaptığım kibir filan değil. Öyle zengin bir aile de değiliz ki kibir yapayım. Zaten okulun bahsettiğim özelliği de buradan geliyor. Öğrenci kabullerini kim parayı bastırırsa şeklinde değil, başvuran velilerin benzer sosyal, kültürel, ekonomik sınıftan olmasına bakarak yapıyor. Amaçları çocukların evde ve okulda alcakları terbiyenin çatışmasını engellemek, birbirini tamamlamasını sağlamak. Aşkım'ın sınıfından tanıştığım velileri ve çocuklarını düşününce de okulun öğrenci seçimindeki titizliğinin lafta kalmadığını görüyorum.
Her neyse, halimden memnunum kısacası. Aşkım da bayıla bayıla gidiyor okuluna.
En korktuğum şeydi çocuğumun okuldan nefret etmesi. Çünkü bütün eğitim hayatını etkileyecek bir şey, okulu sevip sevmemesi.

İnşallah bu durumu değiştirecek bir şey olmaz.