Anneler Dikkat! Salgın Var

Aşkım salı gününden beri hasta. Okulda midesi bulanmış. Eve geldikten sonra da kusmaya başlamış. Benim o gün çok önemli bir toplantım olduğundan bana haber vermemişler. Gece 11 gibi eve geldim ki kuşum, yüzü sapsarı, gözlerinin altı morarmış, uyuyor. Ama çok sürmedi, uyandı ve yine kustu. Bu durum sabaha kadar sürdü.

Okul da Aşkım'dan başka 3-4 çocukta daha aynı belirtilerin olduğunu duyunca gıda zehirlenmesinden şüphelendik hemen, ama sonra okulun bu konuda çok tedbirli olduğu aklımıza geldi ( dışarıdan yiyecek getirilmesi kesinlikle yasak ve bütün yemekler, hijyenik koşullarda gıda mühendislerince kontrol edilerek hazırlanıyor). Biraz içimiz ferahladı ama yine de gecenin bir yarısı hemen doktor arandı. Bulantı ve kusma var, tabi halsizlikte, ishal henüz yok. Doktor arkadan o da olur dedi nitekim ertesi gün oldu.

Ama telaşlanacak bir şey yokmuş. Bulantı, kusma ve ishal yaratan bulaşıcı bir mikrop salgını varmış. Özllikle bünye zayıfsa etkiliyor, halsiz bırakıp yatırıyor. Doğru beslenilirse de 2-3 günde geçiyormuş. Bu süre zarfında az az ama sık sık fazla yağlı olmayan, hazmı kolay yemekler yemek ve bol sıvı (süt hariç) almak gerekiyor. İlaca lüzüm yok.

Unutmadan, bu mikrop çocuklar kadar büyükleri de etkiliyor. Okuldan sonraları Aşkım'la ilgilenen teyzesinde ve işyerinden bir arkadaşımda da aynı belirtiler başladı.

Bu arada çalışan anne olmanın zorluğunu bir kez daha anladım. Bu hafta iptal edemeyeceğim geç vakte kadar süren toplantılarım vardı. Ve ben de içim içimi yiyerek, saat başı eve telefon edip haber sorarak çalıştım. Dün Aşkım bayağı düzelmişti, kucağıma zıplayıp boynuma sarılarak " anne ben seni çok özledim, n'olur yanımdan ayrılma, koyun koyuna yatalım" deyince suçluluk duygum had safhaya ulaştı.

Niye hala çalışıyorum bilmiyorum. "Onun geleceği için" desem olmuyor; çünkü çocuğumun bugününü harcıyorum. bana en ihtiyacı olduğu anda yanında olamıyorum. "Kendim için" desem, bu sefer de kendimi çok bencil buluyorum.

Velhasılı iki arada bir deredeyim.