Dün "Anneler Günü"ydü ve Ben Ağladım

Dün malum anneler günüydü. Kızım bana hediyesini çok önceden verdiği için herhangi bir şey beklemiyordum. Ama.. meğerse devamı varmış. Dün hayatımın en güzel hediye sepetini aldım. Okulda anneler günü için çocuklar kendi elleri ile hazırlamışlar.

Sepetteki hediye kızımın kendi minik elleriyle süsleyip boyadığı ve içine birlikte çekilmiş bir fotoğrafımızı koyduğu bir resim çerçevesiydi. Evden götürdüğü, çeşitli makarna, kuruyemiş kabukları, incik boncuk, düğme vs. nin ne için olduğunu çerçeveyi görünce anladım. Hepsi bir çerçevenin üzerine yapışıp boyanınca ortaya tahmin edilmeyecek kadar güzel bir şey çıkmış. Ya da kızım yaptığı için bana dünyanın en güzel çerçevesi gibi geldi. Bilemiyorum...

Diğer güzel bir hediye de yine seramik hamurundan yapılıp kırmızıya boyanmış üzerinde "annecim seni çok seviyorum" yazan kalpti. Bir de kırmızı kartondan üzeri kurdele ile süslenmiş bir kart çıktı. İçinde kızımın sözleri ile" ANNECİĞİM BANA SARILMAN BENİ ÇOOOOK MUTLU EDİYOR" yazıyordu. Bir de kızımın kendi boyadığı bir saksı ve çiçek vardı.

Bu kadar şeyden sonra insan ne yapar. Her anne gibi çocuğuyla gurur duyar ve mutluluktan oturur ağlar. Üstelik sepetten çıkan bir de şiir vardı; rulo yapılıp kırmızı kurdele ile bağlanmış.. şiiri okurken baktım yanımda olan annem de benimle birlikte ağlıyor.

İyi ki varsın Aşkım.

Anneciğim sen de iyi ki varsın. İyi ki kötü günümde, iyi günümde, mıtluluğumda, sevincimde, hastalığımda, sağlımda hep yanımdasın.

Veee, sevgili kız kardeşim! Sen de annesin. Hem kendi çocuklarının, hem de benim çocuğumun.. hatta arada benim de.. Sen de iyi ki varsın..

Hepinizi çok seviyorum. Sizsiz ben ne yapardım bilemiyorum.