Aşkım'ın Doğum Günü ve Okul Müsameresi

Hafta sonu oldukça yoğun geçti.

Cumartesi günü Aşkım'ın okul müsameresi vardı. O kadar güzeldi ki, mutluluktan hem güldüm hem ağladım. Geçen yıl ki bale dersleri işe yaramış, kuşum dans ederken bir kuğu kadar zarif ve profesyonel bir balerin kadar ciddiydi. Halbuki hepi topu 5 yaşında. O kadar figürü nasıl ezberlemiş şaştım kaldım.

Dans edenler 5 yaşında olunca, dans hocaları da sahnenin bir köşesinde yerini alıyor ve uzaktan çocuklara dans adımlarını hatırlatıyor. Hepsi birbirinden şeker 12 çocuk bir gözleri hocalarında büyük bir ciddiyetle dans ediyorlar. Tabi bir yandan da salonu tarayıp anne babalarını bulmaya çalışıyorlar. Arada görenler dansı filan unutup el sallıyor. Hatta bir tanesi dayanamadı "anneee" diye seslendi. Aşkım da sahneye ilk çıktıklarında bizi epey arandı, bakındı. Dayanamadım, gösterinin başında kınadığım diğer anneler gibi ben de el salladım. Gördü, el salladı ve müziği duyar duymaz da dansına başlayıp bir daha bizden tarafa hiç bakmadı. Kızım diye söylemiyorum, Aşkım'la gerçekten gurur duydum. Çünkü dans boyunca yaptıklarına konsantre olup, öğretmeninden tarafa bile hiç bakmayan tek çocuk O'ydu grupta. Sanırım bu nedenle sahnenin en önünde ve tam ortadaydı gösteri boyunca.

Pazar günü ise minik kelebeğimin doğum günüydü. Evde parti yaptık. Çok kalabalık olmayalım diye düşünmüştük ama, kuzenleri, çok sevdiği 2-3 arkadaşı onların anne babası derken bayağı kalabalık olduk. Çocuk kısmı zaten birbirini bulunca dünyayı unutuyor. Eh kuşum da doğum günü çocucuğu olarak şımarma hakkını sonuna kadar kullanınca, gün benim için epey yorucu geçti diyebilirim. Ama yatmadan önce Aşkım'ın büyük bir mutlulukla " Anne bir doğum günü ancak bu kadar güzel olabilirdi" demesi bütün yorgunluğumu unutturdu.

İyi ki doğdum minik kuşum. İyi ki varsın.